RODZAJE BRONI NUKLEARNEJ

BOMBA ATOMOWA

Bomba atomowa swoją energię czerpie z reakcji rozszczepienia jądra atomowego. Jest to reakcja jądrowa, w której jądro atomowe dzieli się na dwa fragmenty pod wpływem bombardowania neutronami. Równocześnie zachodzi uwolnienie energii i rozpadające się jądra emitują kolejne neutrony - wywołując reakcję łańcuchową.

Działanie bomby polega na przekroczeniu masy krytycznej ładunku jądrowego - co uzyskuje się przez jeden z dwóch sposobów:

Metoda działa - złączenie mas podkrytycznych realizowane jest przez wystrzelenie jednej części rdzenia w drugą - przy użyciu klasycznych materiałów wybuchowych.

Jednak metoda ta posiada kilka wad - po pierwsze potrzebna jest duża ilość materiałów rozszczepialnych do tego waga i rozmiary lufy sprawiają, że bomba jest ciężka i długa a przez to niepraktyczna.

Metoda ta użyta była w bombie atomowej "Little Boy" zrzuconej na Hiroszimę.

Metoda implozyjna - kompresja kulistej podkrytycznej masy materiału rozszczepialnego, która odbywa się przy użyciu klasycznych materiałów wybuchowych rozłożonych wokół rdzenia. 

Podstawową zaletą tego rozwiązania - oprócz małej ilość materiałów rozszczepialnych jest szybkie łączenie ładunków podkrytycznych - co dopuszcza stosowanie innych materiałów (np. pluton). Natomiast podstawową wadą tej metody jest konieczność dokładnego zaprojektowania układu klasycznych materiałów wybuchowych.

Metoda ta użyta została w pierwszej bombie jaką przetestowano - "Gadget" oraz bombie "Fatman" - zrzuconej na Nagasaki.

BOMBA WODOROWA

Działanie bomby termojądrowej - zwanej również wodorową - opiera się na syntezie lekkich jąder atomowych. Łączeniu lekkich jąder w cięższe towarzyszy wydzielanie ogromnej ilości energii. 

Konfiguracja Tellera-Ulama - w bezpośrednim sąsiedztwie bomby umieszcza się pojemnik, który zawiera paliwo fuzyjne z umieszczonym w środku inicjatorem. Bomba wodorowa zawiera ładunek rozszczepialny (bomba atomowa), którego detonacja inicjuję fuzję w ładunku drugiego stopnia. Ciśnienie uzyskane z pierwszego stopnia kompresuje drugi stopień, a zawarty w środku rdzeń w wyniku implozji osiąga masę krytyczną i staje się silnym źródłem neutronów. W paliwie wodorowo-helowym rozpoczyna się proces fuzji jąder - co emituje energie przekraczającą tę uzyskaną z pierwszego stopnia.

BOMBA NEUTRONOWA

Bomba neutronowa stanowi odmianę bomby termojądrowej (wodorowej). Jej siła wybuchu jest niewielka - mała moc fali uderzeniowej i promieniowania cieplnego. Cechuję ją natomiast bardzo wysoka emisja promieniowania neutronowego, które jest zabójcze dla organizmów. W bombie neutronowej pozwala się uciekać neutronom powstałym w czasie syntezy. 

Broń ta zabija ludzi nie niszcząc maszyn i budowli. Powstała w USA jako broń anty-rakietowa oraz do zabijania żołnierzy w dobrze chronionych obiektach wojskowych.

BOMBA ZASALAJĄCA

Bomba ta w swojej osłonie zawiera pierwiastki, które po wzbudzeniu dają izotopy radioaktywne o stosunkowo krótkim czasie rozpadu.
Głównym celem tych bomb jest czasowe skażenie terenu, które czyni go niezdatnym do zasiedlenia.
Dla różnych czasów skażenia wykorzystuje się różne pierwiastki:
Kobalt - 5,26 lat
Złoto - 2,7 dnia
Tantal - 115 dni
Cynk - 244 dni
Dotychczas odbył się tylko jeden test bomby zawierającej ładunek kobaltu - wykonany przez Brytyjczyków. Eksperyment jednak uznano za nieudany i nie powtórzono go.

BRUDNA BOMBA

Zacznę od tego, że brudna bomba nie jest bombą atomową - jej eksplozja nie tworzy reakcji łańcuchowej - ale jest ściśle związana z promieniowaniem i bronią nuklearną (choć sama nią nie jest).
Celem brudnej bomby jest napromieniowanie danego terenu poprzez rozsianie materiału radioaktywnego.
Promieniotwórcze zanieczyszczenie wyklucza z życia skażony teren. 

Największe zagrożenie związane z tą bronią możemy odczuwać ze strony terrorystów. Pozyskanie materiałów potrzebnych do budowy bomby nie jest zbyt trudne - niestety izotopy radioaktywne są kiepsko chronione.
Skonstruowanie brudnej bomby również nie wiąże się z wieloma trudnościami - nie wymaga bowiem użycia materiałów rozszczepialnych i dużej ilości materiału wybuchowego. 
Pozyskane materiały radioaktywne obkłada się klasycznym materiałem wybuchowym a po wybuchu promieniotwórcza substancja roznosi się po okolicy.