Recenzja filmu Snowpiercer: Arka Przyszłości

Snowpiercer: Arka przyszłości
Miałam obawy przed obejrzeniem tego filmu. Kiedy jeszcze działałam na "grzybie", to jeden z moich drogich kolegów recenzował ten film i mocno po nim pojechał. Komentarze zresztą również nie pozostawiły na nim suchej nitki.
Cóż, obawy potwierdziły się częściowo.

Fabuła jest dość prosta - pędzący po świecie pociąg, w którym mieszkają ludzie ocalali z zimowej apokalipsy. Niedobitki dzielą się na tych 'lepszych i bogatszych' i tych 'gorszych', co nie odpowiada tym drugim. Zamierzają podnieść bunt, przeciwstawiając się władzy i niesprawiedliwości.

Przestrzeń pociągu początkowo jest mroczna i klaustrofobiczna, wypełniają ją obdarci z godności ludzie, którzy wyglądają jakby byli transportowani do obozów pracy. 
Kolejny raz mamy do czynienia z przekrojem przez różne klasy społeczne i problemy z tym związane. 
Pod względem wizualnym film jest bardzo przyjemny a otoczkę uzupełnia dobra obsada aktorska. Myślę, że szczególne brawa należą się dla Tildy Swinton za drugoplanową rolę.
Efekty specjalne, scenografie poszczególnych wagonów i widoki za oknem w zupełności mnie zaspokoiły.

Jednak nie da się pominąć minusów, które ten film niesie za sobą. Zacznę od samego pociągu, w którym mieści się wszystko, łącznie z olbrzymim akwarium - nie, niestety nie przemawia to do mnie. Zbyt dużo tu fanstastyki.
Do tego ma się wrażenie, że ilość wagonów jest bliska nieskończoności i mimo dużego zróżnicowania, widz ma wrażenie, że bohaterowie nigdy nie dotrą do końca.
Wiele przedłużanych scen nie wpływa dobrze na płynność filmu.
W połowie przychodzi znudzenie i kryzys.

Film, równie dobrze, można by obejrzeć do połowy - już wtedy świetnie rozumiemy ogólne przesłanie a kolejne sceny poszczególnych wnętrz wagonów nie są konieczne. 
Scena końcowa wywołała zdziwienie na mojej twarzy i cisnące się na usta pytanie - to po to tkwiłam 2 godziny przed ekranem?

Podsumowując - Snowpiercer dobrze utrzymuje surowy klimat arktycznej postapokalipsy, przedstawia ponurą wizję przyszłości ale z powodzeniem można byłoby go skrócić o połowę - nie tracąc nic na jakości czy fabule.
Ocena 5/10
--> ZWIASTUN <--