Bomba atomowa swoją energię czerpie z reakcji rozszczepienia jądra atomowego. Jest to reakcja jądrowa, w której jądro atomowe dzieli się na dwa fragmenty pod wpływem bombardowania neutronami. Równocześnie zachodzi uwolnienie energii i rozpadające się jądra emitują kolejne neutrony - wywołując reakcję łańcuchową.
Działanie bomby polega na przekroczeniu masy krytycznej ładunku jądrowego - co uzyskuje się przez jeden z dwóch sposobów:
Metoda działa - złączenie mas podkrytycznych realizowane jest przez wystrzelenie jednej części rdzenia w drugą - przy użyciu klasycznych materiałów wybuchowych.
Jednak metoda ta posiada kilka wad - po pierwsze potrzebna jest duża ilość materiałów rozszczepialnych do tego waga i rozmiary lufy sprawiają, że bomba jest ciężka i długa a przez to niepraktyczna.
Metoda ta użyta była w bombie atomowej "Little Boy" zrzuconej na Hiroszimę.
Metoda implozyjna - kompresja kulistej podkrytycznej masy materiału rozszczepialnego, która odbywa się przy użyciu klasycznych materiałów wybuchowych rozłożonych wokół rdzenia.
Podstawową zaletą tego rozwiązania - oprócz małej ilość materiałów rozszczepialnych jest szybkie łączenie ładunków podkrytycznych - co dopuszcza stosowanie innych materiałów (np. pluton). Natomiast podstawową wadą tej metody jest konieczność dokładnego zaprojektowania układu klasycznych materiałów wybuchowych.
Metoda ta użyta została w pierwszej bombie jaką przetestowano - "Gadget" oraz bombie "Fatman" - zrzuconej na Nagasaki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz